της Ραφαέλλας Μανέλη
Πολλά λέγονται για τον τρόπο πρόσληψης της τέχνης. Συνήθως κάθε γενιά οικτίρει την επόμενη για αδυναμία κατανόησης των βαθύτερων νοημάτων της τέχνης, εκφυλισμό, επιφανειακές προσεγγίσεις και τα λοιπά. Όσοι είναι μικρότεροι των 35 ετών και ακόμα περισσότερο οι νεότεροι των 25 ετών, έχουν γίνει πολλές φορές αποδέκτες της περιφρόνησης που προκύπτει από την γενικευμένη εντύπωση ότι οι γεννημένοι στην ψηφιακή εποχή είναι καταναλωτές εύπεπτου περιεχομένου, διαθέτουν αποσπασματική προσοχή, αγνοούν τα καλλιτεχνικά κινήματα / ρεύματα και συνήθως περιορίζονται στο να βλέπουν κακό σινεμά. Όλα τα παραπάνω –είναι απόρροια ηθικών πανικών και γενικεύσεων. Ενώ η ιστορία δείχνει ότι τέτοιες γενικεύσεις διαψεύδονται. Το δημοφιλές Instagram είναι ίσως μια από τις δυνατότερες –πολιτικά- κοινωνικές πλατφόρμες αυτή τη στιγμή και σίγουρα αποτελεί την αισθητική απεικόνιση του καιρού μας. Ως μέσο, έχει δώσει το βήμα σε δημιουργούς από όλο τον κόσμο να επικοινωνήσουν τις δουλειές τους. Για κάποιους αυτό καταλύει την αξία του παραγόμενου προϊόντος από τη στιγμή που αυτό διατίθεται δωρεάν, για άλλους είναι ένα τρόπος εκδημοκρατισμού της τέχνης και δίαυλος πρόσβασης στα ακροατήρια. Η αλήθεια μάλλον είναι κάπου στη μέση.
Στα τέλη του 2020, η Πακιστανή καλλιτέχνιδα Sara Shakeel μνημονεύτηκε από το Forbes για την ικανότητά της να μετατρέπει καθημερινά αντικείμενα, όπως μια ιατρική σύριγγα ή μια κούπα Starbucks σε μικρά – σχεδόν μυστικιστικά – έργα τέχνης. «Ήμουν οδοντίατρος», έτσι περιγράφει τον εαυτό της στο Instagram και οι δημιουργίες της αποκτούν ξαφνικά ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Φαίνεται να επιχειρεί να επέμβει στην πραγματικότητα δείχνοντας την όψη των καθημερινών πραγμάτων τη στιγμή που βρίσκονται κάτω από το εκτυφλωτικό φως του ήλιου ή στην πιο πλούσια εκδοχή τους. Η πρώην οδοντίατρος – νυν καλλιτέχνης ομορφαίνει το Instagram προσεγγίζοντας τους 1 εκατομμύριο ακολούθους. Δείτε παρακάτω τι είναι αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει:
Την αισθαντικότητα της τέχνης μέσα από τη νεανική δημιουργία εκτίμησε ο οίκος Gucci όταν ανέθεσε στην καλλιτέχνιδα Ignasi Monreal, από την Ισπανία, τη δημιουργία ψηφιακών έργων τέχνης εμπνευσμένων από βικτοριανές φιγούρες για την καμπάνια Άνοιξη/ Καλοκαίρι 2018. Τα έργα της Monreal έχουν σαφείς σουρεαλιστικές καταβολές. Η ίδια δημιουργεί αποτυπώνοντας την επισφάλεια και τα όνειρα μια γενιάς που έχει μάθει να ταξιδεύει και να γνωρίζει.
Γεννημένος στο Νέο Δελχί, ο Vikram Kushwah φωτογραφίζει τον κόσμο μέσα από ένα υπερβατικό φακό, δημιουργώντας πολλές φορές τη σουρεαλιστική απεικόνιση του. Το έργο του είναι μια βουτιά στην παιδικότητα, στα χρώματα και στη μυθική επένδυση των προσώπων καθώς ο ίδιος δηλώνει βαθιά επηρεασμένος από τις παιδικές του αναμνήσεις. Μέσα στα σουρεαλιστικά του πορτραίτα διατηρεί την απλότητα των μορφών και μάλλον αυτός ήταν ένας από τους λόγους που τιμήθηκε με το βραβείο «Portrait of Britain» το 2018.
Τέλος, η επίσης Ινδή καλλιτέχνιδα Tanya Mehta έκανε το ντεμπούτο της τα προηγούμενα χρόνια παρουσιάζοντας πολυμεσικές δημιουργίες, κυρίως 3D animations σε μορφή παραμυθιών που ακουμπούσαν το μαγικό ρεαλισμό. Έντονα χρώματα, κορίτσια με αέρινα χρώματα και ροζ ουρανοί προδίδουν τη διάθεση μιας καλλιτέχνιδας επηρεασμένης από τα όνειρα.
