Της Γεωργίας Κακή,
Ξημερώνει πάλι Κυριακή. Πολύ αργά, νωχελικά, σηκώνεσαι απ’ το κρεβάτι. Ξύπνησες χωρίς ξυπνητήρι. Δεν σε νοιάζει τι ώρα είναι. Δε θα ντυθείς. Φορώντας τις πυτζάμες σου θα φτιάξεις τον καφέ σου. Ελληνικό. Διπλό. Μέτριο. Η μυρωδιά απ’ το χαρμάνι του, είναι ταυτισμένη με το Κυριακάτικο πρωινό. Το συνειδητοποιείς; Έχεις μία μέρα όλη δική σου! Μία μέρα για σένα!
Η Κυριακή είναι μία μέρα ιδιαίτερη. Μία ημέρα αφιερωμένη στον Κύριο, όπως λέει και το όνομά της. Ο Ίδιος, μετά το πέρας των έξι ημερών, οπότε και έπλασε τον κόσμο, την έβδομη ημέρα αναπαύθηκε. Αντιστοίχως εμείς τις Κυριακές μας – συνήθως– δεν εργαζόμαστε.
Έχω την εντύπωση πως η Κυριακή κατά τα μαθητικά μας χρόνια, καταρχήν, ήταν μελαγχολική. Ίσως γιατί σήμανε το πέρας του Σαββατοκύριακου. Γιατί την επόμενη ημέρα είχαμε ξανά σχολείο. Και ως συνήθως δεν είχαμε μελετήσει επαρκώς (μην μου πείτε ότι δεν σας μάλωσε ποτέ η μητέρα σας Κυριακή απόγευμα επειδή ήσασταν αδιάβαστοι;). Και ίσως αυτή η αίσθηση του απογευματινού κυριακάτικου σφιξίματος στο στομάχι, να μας ακολουθεί και στην πορεία μας ως ενήλικες. Δε θα έπρεπε όμως. Και θα σου πω γιατί.
Όποιο πιθανό σενάριο και να ακολουθήσεις η Κυριακή θα είναι πάντα όμορφη. Θα πεταχτείς στο περίπτερο να αγοράσεις την Κυριακάτικη εφημερίδα σου. Η μυρωδιά του εντύπου θα σου τρυπήσει τη μύτη. Θα ξεφυλλίσεις τα ένθετα. Ταυτόχρονα θα ακούς την αγαπημένη σου εκπομπή στο ραδιόφωνο. Έχεις τον χρόνο να φτιάξεις το πρωινό που σου αρέσει και να το απολαύσεις χωρίς βιασύνη. Έχεις το χρόνο να περιποιηθείς τον εαυτό σου. Να τον αφουγκραστείς. Να του αναγνώσεις ένα ποίημα. Μπορείς να γευματίσεις με την οικογένειά σου. Εντός ή εκτός σπιτιού, σε ένα παραδοσιακό, κυριακάτικο, γιορτινό τραπέζι. Άλλοτε μπορεί να εκδράμεις με τον σύντροφό σου σε μία διπλανή εξοχή. Να έρθεις κοντά στη φύση. Ίσως ακόμη να θελήσεις να του πεις πράγματα που δεν πρόλαβες όταν σε κυνηγούσε η καθημερινότητα. Αλλά σήμερα προλαβαίνεις. Γιατί η Κυριακή δεν είναι «καθημερινή».
Ίσως πάλι να επιθυμείς να παρακολουθήσεις μία ταινία. Στο σπίτι ή στον κινηματογράφο. Να βγεις για ένα ποτήρι λευκό κρασί με έναν παλιό φίλο νωρίς το απόγευμα. Μήπως θες απλά να γυμναστείς; Κι αυτό μπορείς να το κάνεις. Όλα μπορείς να τα κάνεις. Κλείσε τα μάτια σου και σκέψου. Πώς θέλω να αξιοποιήσω τον κυριακάτικο χρόνο μου; Βρες το και κάντο. Ακόμη και αν την Κυριακή θες να κοιμηθείς μέχρι το μεσημέρι, να σερφάρεις ως το απόγευμα και να βάλεις βραδινό πλυντήριο ρούχων. Κάντο! Η Κυριακή ανήκει σε εσένα και σε αυτούς που αγαπάς. Η Κυριακή, σου δίνεται για να την απολαύσεις και να την «γευτείς» όπως νομίζεις.
Η Κυριακή, με λίγα λόγια, είναι παρεξηγημένη. Και για να τελειώνουμε με αυτήν την παρεξήγηση, έχω να πω τα εξής: η ημέρα αυτή ήταν, είναι, και θα είναι πανέμορφη. Κυριακή γεμάτη! Κυριακή γιορτή και σχόλη! Κυριακή κοντή γιορτή! Κυριακή ηλιόλουστη! Κυριακή εποικοδομητική ή απλώς ήρεμη, διασκεδαστική και ταξιδιάρικη. Ερωτική Κυριακή. Ας ξεφύγουμε απ’ την «Συννεφιασμένη Κυριακή» του αείμνηστου Τσιτσάνη και ας μείνουμε στο «Ποτέ την Κυριακή» της μοναδικής Μελίνας. Ποτέ την Κυριακή! Ποτέ την Κυριακή μην κάνεις κάτι που δε θες. Πάντα την Κυριακή σου να την χαίρεσαι! Της αξίζει… Σου αξίζει!
Αφιερωμένο στη φίλη μου, τη δικιά μου Κυριακή – Κορίνα Διονυσοπούλου με την ελπίδα να περάσουμε πολλές ακόμη Κυριακές μαζί…
Το κείμενο αποτελεί πνευματικό δημιούργημα της Γεωργίας Κακή και πρώτο δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο «offlinepost» τον Δεκέμβριο του 2019.
Καί αφού η Κυριακή είναι αφιερωμένη στόν Κυριο μέ ποιά από τίς δραστηριότητες Τόν τιμάς? Η πιστεύεις ότι τέτοιου είδους ενασχολήσεις δέν αφορούν τόν θαυμαστό καινουριο, μοντέρνο κόσμο, αλλά τα παρωχημένα παππουδια μιάς άλλης εποχής?