Γράφει η ψυχολόγος, Ελένη Δουρίδα
Μας φοβούνται, για αυτό μας εξαφανίζουν…
Μας φοβούνται, για αυτό μας πονούν…
Μας φοβούνται, για αυτό μας υποβιβάζουν…
Μας φοβούνται, για αυτό μας κοιτούν άλλοτε με οίκτο, άλλοτε με δόλο…
Μας φοβούνται…
Ο φόβος είναι αυτός που παραλύει και εξαγριώνει το σαθρό εγώ τους. Δεν
μπορεί να είναι κάτι άλλο! Δε γίνεται!
Ο φόβος της δικής τους ανυπαρξίας.
Ο φόβος μην χάσουν, μην ηττηθούν, μην ξεγυμνωθούν και φανερωθεί το μυστικό
τους…
Όμως, ο φόβος γεννά φόβο…
Κι ενώ αυτοί είναι τρομαγμένοι, τρομάζουν εμάς… με λόγια, χειρονομίες,
βλέμματα, γιατί αδυνατούν να υπάρξουν αλλιώς.
Πράξεις ακατανόητες, θλιβερές, παράλογες, που στην αρχή μπερδεύουν…
Η ζήλεια, ο έλεγχος, οι αναίτιες εκρήξεις θυμού, οι απειλές βίας, τα υποτιμητικά
σχόλια είναι σημάδια….
Όχι όμως σημάδια αγάπης, πίστης, φροντίδας και ηδονής.
Είναι σημάδια παραβίασης, είναι βία, είναι κακοποίηση και είναι επικίνδυνη…
Ο φόβος που μας προκαλούν είναι όλος δικός τους…
Κι ήρθε η ώρα να σπάσουμε τον φόβο της σιωπής, να εμπιστευτούμε και να
προχωρήσουμε… Όλες μαζί!
