Από τον Κωνσταντίνο Γαλιώτο
Οι αριθμοί – εκθέτες παραπέμπουν στις υποσημειώσεις
1. ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ
Όλη η ανθρωπότητα και κυρίως η Ευρωπαϊκή Ήπειρος (και η ΕΕ) βρίσκονται στη δίνη του τρέχοντος και αδιαλείπτως εντεινόμενου καταστρεπτικού και μακάβριου Ρωσο-Ουκρανικού Πολέμου1 του οποίου η γενεσιουργός αιτία είναι (de jure, de facto, in abstracto, in concreto) η Εισβολή (επίθεση, επιδρομή) της Ρωσικής Ομοσπονδίας2 στην Ουκρανία, δηλαδή η 2η στη σειρά εισβολή μέσα σε μια 8ετία3, αμφότερες κατά παράβαση του Διεθνούς (Δημοσίου4) Δικαίου και των συμπαρομαρτούντων5.
Στο πλαίσιο αυτής αυτή της φρικαλέας κατάστασης ο Διεθνής Πολιτικο-στρατιωτικός6 Οργανισμός του Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ) το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, είναι η πιο μεγάλη Συλλογική Υπερδύναμη Ήπιας και Σκληρής Ισχύος του κόσμου από Γεωπολιτικής, Γεωστρατιωτικής, Γεωστρατηγικής, Γεωοικονομικής και Γεωπολιτισμικής άποψης έχοντας ως primus solus την ηγεμονική δύναμη των ΗΠΑ (και άλλες Μεσαίες Δυνάμεις όπως λ.χ. είναι η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο), βρέθηκε στο επίκεντρο της διεθνούς δημοσιότητας για πολλούς λόγους.
Μεταξύ αυτών των λόγων και σε επίπεδο ενδογενούς ανάλυσης (εσωτερικό περιβάλλον, ενδονατοϊκό συλλογικό διαδραστικό γίγνεσθαι, κ.λπ.) εκτυλίσσονται δυο σοβαρά θέματα τα οποία επίσης εμπίπτουν και στο πεδίο ενδιαφέροντος του Ελληνικού Κράτους το οποίο είναι ένας διεθνώς δρών παράγοντας τόσο αυτοτελώς όσο και με την ιδιότητα του κράτους μέλους του ΝΑΤΟ καθώς και με την ιδιότητα του ισότιμου συμβαλλόμενου εταίρου του Οργανισμού (πέραν από το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι παλαιό κ-μ της ΕΕ, της Ευρωζώνης, του Συμβουλίου της Ευρώπης, του ΟΑΣΕ, του ΟΟΣΑ, κοκ).
Μεταξύ αυτών των πολλών ενδογενών παραγόντων που κεντρίζουν και ερεθίζουν το Ελληνικό ενδιαφέρον στο παρόν άρθρο θα αναλυθεί και θα αξιολογηθεί το ζήτημα των Εθνικών Αμυντικών Δημοσίων Δαπανών (της Ελλάδας και των άλλων 29 κρατών μελών) οι οποίες είναι συγχρόνως και Αμυντικές Δαπάνες του ΝΑΤΟ, τόσο σε απόλυτες τιμές εκφρασμένες σε Δολάρια ΗΠΑ (USD $) όσο και ως ποσοστό (%) του ΑΕΠ7.
Οι Αμυντικές Δαπάνες θα απεικονιστούν σε Ετήσιες Χρονολογικές Σειρές Τιμών (με διαφορετικές χρονολογικές αφετηρίες8 ανάλογα με την περίπτωση) όπου θα αποδειχθεί ότι η Ελλάδα είναι μια ενάρετη χώρα τηρούσα διαχρονικά (από το 1952 μέχρι σήμερα) στο ακέραιο τις υποχρεώσεις των Αμυντικών Δαπανών αναφορικά με το δεσμευτικό «όρο – κλειδί 2% του ΑΕΠ» που θα αναλυθεί στα επόμενα. Και τούτο σε αντιδιαστολή με πολυάριθμα άλλα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ τα οποία παραβιάζουν ανερυθρίαστα την αρχή του pacta sunt servanta (οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται) η οποία διέπει το Συμφωνημένο Θεσμικό Πλαίσιο του Οργανισμού.
Θα γίνει επίσης ειδική αναφορά στις επιδόσεις των Αμυντικών Δαπανών της Ελλάδας για το έτος 2021 (για το οποίο υπάρχουν οι πιο πρόσφατες μετρήσεις) και τούτο γιατί το 2021 η Ελλάδα αναδείχθηκε «πρωταθλήτρια» των Αμυντικών Δαπανών (ως % του ΑΕΠ) μεταξύ όλων των 30 συμβαλλόμενων μερών του ΝΑΤΟ ξεπερνώντας ακόμη και τις ΗΠΑ καθώς και το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βορείου Ιρλανδίας, δηλαδή τις δυο υπερδυνάμεις που ιστορικά συμμετέχουν με τις μεγαλύτερες Αμυντικές Δαπάνες οι οποίες είναι πάντοτε μεγαλύτερες του δεσμευτικού ορίου 2% ΑΕΠ.
Η ανάλυση των επιδόσεων της χώρας γίνεται για έναν ακόμη λόγο. Πρόκειται για το ιστορικό γεγονός ότι το τρέχον έτος 2022 (όπου αναμένεται ακόμη μεγαλύτερη αύξηση των Αμυντικών Δαπανών της Ελλάδας) διανύουμε τα 70 χρόνια από την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ η οποία πραγματοποιήθηκε στις 18/2/1952 επί κυβερνήσεως συνεργασίας με πρωθυπουργό τον Νικόλαο Πλαστήρα9.
Οι αναλύσεις και η εξαγωγή της ad hoc γνώσης στηρίζονται στις τιμές που προέρχονται από τη Βάση Δεδομένων η οποία συνοδεύει τις αντίστοιχες Ετήσιες Εκθέσεις του ΝΑΤΟ (υπό τη διοικητική ευθύνη του Νορβηγού Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Jens Sonnenberg) ενώ επικουρικά γίνεται χρήση των δεδομένων τα οποία πηγάζουν από τις αντίστοιχες Ετήσιες Εκθέσεις του SIPRI (Stockholm International Peace Research Institute, Ινστιτούτο Έρευνας της Στοκχόλμης για τη Διεθνή Ειρήνη).
Στο συνημμένο Πίνακα 1.1 εμφανίζεται η σταδιακή διεύρυνση και η εμβάθυνση του ΝΑΤΟ από την ίδρυσή του στις 4/9/1949 με την υπογραφή της Συνθήκης της Ουάσινγκτον (Συνθήκη του Βορείου Ατλαντικού) από τα πρώτα 12 ιδρυτικά μέλη μέχρι τα σημερινά 30 συμβαλλόμενα κράτη.
(συνεχίζεται)
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Η Ρωσία αποκαλεί προπαγανδιστικά την εισβολή ως μια Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση επαναφέροντας τη χρήση του πάλαι ποτέ εσωστρεφούς, φαντασιακού, ιδεοληπτικού και φοβικού Σοβιετικού δόγματος περί του κινδύνου από τη «λανθάνουσα περικύκλωση, τη συρρίκνωση της σφαίρας επιρροής και τη μείωση του ζωτικού χώρου» ως ενός εργαλείου «ανάσχεσης της (ιμπεριαλιστικής και βιαίας) επέκτασης» της χώρας (ΕΣΣΔ, Ρωσία) εξαιτίας της Διεύρυνσης και της Εμβάθυνσης της Ατλαντικής Συμμαχίας. Μια διεύρυνση συνοδευόμενη από την ταυτόχρονη θεσμική, πολιτική και δημοκρατική (εταιρική) εμβάθυνση των συμβαλλομένων μερών οι οποίες δεν πραγματοποιούνται με βίαιο ή εκβιαστικό ή πατερναλιστικό ή εκφοβιστικό τρόπο αλλά με την εθελουσία βούληση, την ελεύθερη επιλογή και την απόφαση της αυτοδιάθεσης των λαών (δημοκρατικά αποφασισμένες μέσω των Κοινοβουλίων) των πρώην κομμουνιστικών κρατών είτε αυτά ανήκαν στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας (μετασοβιετικά κράτη) είτε ήταν κράτη εκτός Σοβιετικού μπλοκ. Διεύρυνση και εμβάθυνση οι οποίες είναι απόλυτα συμβατές και επιτρεπτές από το Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο, το Δημοκρατικό Ιδεώδες, την Πολιτική και την Οικονομική Ελευθερία καθώς και τις Αξιακές Αρχές του Δυτικού Πολιτισμού.
2. Η τρέχουσα (δεύτερη) εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία ξεκίνησε στις 05:00 (τοπική ώρα) της 24ης Φεβρουαρίου 2022. Και τούτο παρά τη βούληση και τη θέληση της εθνικά κυρίαρχης Ουκρανίας η οποία δημοκρατικά και οικειοθελώς αποφάσισε να προχωρήσει στην αίτηση σύνδεσης και τελικά της ενσωμάτωσης της χώρας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ. Αυτό συνέβη με την Αναθεώρηση του Συντάγματος της Ουκρανίας από τη Βουλή το 2019 επί προεδρίας του Petro Poroshenko (τον οποίο διαδέχθηκε ο νυν Πρόεδρος Volodymyr Zelenskyy) όπου το εγχείρημα του στρατηγικού προσανατολισμού της Ουκρανίας προς πλήρη ένταξη στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ έλαβε 334 ψήφους υπέρ μεταξύ των 450 βουλευτών (74,2% !) με minimum όριο τις 300 ψήφους.
3. Η πρώτη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία αναφέρεται στην απόσχιση και μετά στην προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία την περίοδο Φεβρουαρίου – Μαρτίου 2014. Η Ρωσία για δική της προπαγανδιστική εκμετάλλευση χρησιμοποιεί τους όρους «αυτοδιάθεση» και «συνένωση». Τα Ηνωμένα Έθνη στις 27/3/2014 εξέδωσαν ψήφισμα με το οποίο καταδίκασαν την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία. Η απόφαση έλαβε 100 ψήφους υπέρ και 11 κατά με 58 αποχές. Ακολούθησε ό εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των Ουκρανών και των αποσχιστών Ρωσόφιλων (Ρωσοφώνοι ή Ρώσοι πλην όμως Ουκρανοί πολίτες ως μια μειοψηφία του συνόλου του λαού της ακέραιης Ουκρανίας) στις περιοχές του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ όπου οι Ρωσόφιλοι δημιούργησαν τις αυτοαποκαλούμενες και μη διεθνώς αναγνωρισμένες Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ (σ.σ.: κάτι ανάλογο με αυτό συνέβη στην Κύπρο με τη σύσταση του ψευδοκράτους της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου από την Τουρκία). Ο ΟΑΣΕ (Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη των 57 κρατών μελών) επιχείρησε να διευθετήσει το πρόβλημα με τις Συμφωνίες Μινσκ Ι (5/9/2014) και ΙΙ (12/29/2015) στις οποίες επίσης συμμετείχαν η Ουκρανία, η Ρωσία, η Γαλλία, η Γερμανία και οι ηγέτες των δυο αυτοαποκαλούμενων Δημοκρατιών. Οι Συμφωνίες δεν καρποφόρησαν (ως ήταν αναμενόμενο) με αποτέλεσμα την τρέχουσα εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία (24/2/2022).
4. Το Διεθνές Δημόσιο Δίκαιο αφορά στην περίπτωση της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία ως μιας διαφοράς μεταξύ των δυο κρατών σε αντιδιαστολή με το Διεθνές Ιδιωτικό Δίκαιο το οποία αφορά στις «κυρώσεις» σε βάρος των Ιδιωτικών Επιχειρήσεων και των Ατόμων (λ.χ. Ρώσοι Ολιγάρχες) που συναλλάσσονται παντί τρόπω με τη Ρωσία.
5. (α) Η εισβολή της Ρωσίας παραβιάζει όλες τις Αρχές του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών (στον οποίο περιέχεται και το Καταστατικό του Διεθνούς Δικαστηρίου) που υπογράφηκε στο San Francisco στις 26/6/1945 με ισχύ από 24/10/1945. Κατ΄ επέκταση (με βάση τις απάνθρωπες πολεμικές ενέργειες της Ρωσίας σε βάρος των εμπολέμων και των αμάχων) με την εισβολή παραβιάζονται οι ειδικοί τομείς του Δημόσιου Διεθνούς Δικαίου, όπως είναι: το Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο, το Δίκαιο του Πολέμου ή το Δίκαιο των Ενόπλων Συρράξεων, το Δίκαιο των Εγκλημάτων του Πολέμου και το Δίκαιο των Εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητας στο πλαίσιο του Διεθνούς Ποινικού Δικαίου. Θέματα τα οποία θα απασχολήσουν τη Διεθνή Κοινότητα αμέσως μετά την παύση των εχθροπραξιών (β) Άλλα Διεθνή Θεσμικά Όργανα που καταδίκασαν άμεσα ή έμμεσα (με διάφορες πράξεις, ενέργειες και κυρώσεις) τη Ρωσική εισβολή είναι: Το Συμβούλιο της Ευρώπης, τα Θεσμικά Όργανα της ΕΕ , ο ΟΑΣΕ (Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη), κοκ.
6. (i) Το ΝΑΤΟ είναι πρωτίστως ένας διεθνής «πολιτικός» οργανισμός στο πλαίσιο του οποίου αποτυπώνεται η ιδεολογικοπολιτική κοσμοθεώρηση των κ-μ τα οποία οικειοθελώς και με δημοκρατικές διαδικασίες σύμπλευσης, συνεργασίας, αλληλεγγύης, αλληλοβοηθείας και ισομερούς εταιρικής σχέσης συγκροτούν το Δυτικό Μπλοκ (Συμμαχία, Συσπείρωση, Συνεργασία) των δυνάμεων της ελεύθερης οικονομίας, των φιλελεύθερων δημοκρατικών ιδεωδών, της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, των αξιακών αρχών του Δυτικού Πολιτισμού ή του «Δυτικισμού» για την εμπέδωση της Ειρήνης, της Ασφάλειας, της Δικαιοσύνης και της Εδαφικής Ακεραιότητας σύμφωνα με τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, ενώ μετά τις δυο εγκληματικές επιθέσεις στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου (11/9/2001, Δίδυμοι Πύργοι) της Νέας Υόρκης και στο Πεντάγωνο της Βιρτζίνια των ΗΠΑ στη στοχοθεσία του Οργανισμού προστέθηκε και η Αντιμετώπιση της Τρομοκρατίας (ii) Υπάρχουν χώρες ab ovo και ab initio ταυτισμένες με το Δυτικό Πολιτισμό όπως είναι η Ελλάδα η οποία εγγενώς είναι η χώρα mentor και η εμπνεύστρια του Δυτικού Πολιτισμού. Μερικές χώρες όπως λ.χ. η Τουρκία ή μερικά μετα-κομμουνιστικά κράτη που «εκδυτικίστηκαν» μεταγενέστερα έχουν εκ των πραγμάτων πολύ δρόμο ακόμη να διανύσουν για να καταφέρουν να προσαρμοστούν στις αξιακές αρχές, στο raison d΄ être, στο modus vivendi και στο modus operandi του Δυτικού Πολιτισμού.
7. Ένα άλλο εξίσου ενδιαφέρον θέμα για την Ελλάδα το οποίο θα αναλυθεί στα επόμενα είναι το ζήτημα της μελλοντικής διαμόρφωσης της Ευρωπαϊκής Άμυνας (Ευρωπαϊκός Στρατός) πάντοτε στο πλαίσιο και υπό την εποπτεία του ΝΑΤΟ. Το ειδικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα συνίσταται στο γεγονός ότι μπορεί να αποτελέσει μέσο ανάσχεσης της προπαγανδιστικής Αναθεωρητικής συμπεριφοράς και των παρενοχλήσεων της Τουρκίας (γνωστής και με το παρατσούκλι «επιτήδειος ουδέτερος», όπως έπραξε και στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο) που οφείλονται στον «ιστορικά ξεπερασμένο μεγαλοιδεατισμό», στον «καθυστερημένο εξευρωπαϊσμό» και στην «ανικανότητα εκδυτικισμού» της Τουρκίας.
8. (α) Από το 1952 έως το 2021 με ειδική αναφορά στην περίοδο 2010-2021 (3 Μνημόνια και Ενισχυμένη Εποπτεία) (β) Το χρονικό διάστημα 2014-2021 σε επίπεδο σταθερών τιμών έτους αναφοράς 2015.
9. (α) Ήταν η κυβέρνηση συνεργασίας της ΕΠΕΚ (Εθνική Προοδευτική Ένωσις Κέντρου,
2ο κόμμα) με το Κόμμα των Φιλελευθέρων (3ο κόμμα) ενώ ως 10 κόμμα που δε σχημάτισε κυβέρνηση είχε αναδειχθεί στις εκλογές (9/9/1951) ο Ελληνικός Συναγερμός του Αλεξάνδρου Παπάγου (β) Η Ελληνική Βουλή επικύρωσε τη συμφωνία ένταξης της χώρας στο ΝΑΤΟ στις 18/2/1952 με 9 αρνητικές ψήφους εκ των οποίων οι 8 ήταν της ΕΔΑ και η 1 του ανεξάρτητου (τότε) βουλευτή της Αριστεράς Μιχάλη Κύρκου (πατέρα του Λεωνίδα Κύρκου).
