Εγινε στον Αγιο Δημήτριο Ψυχικού η κηδεία του ιστορικού της Τέχνες Νίκου Γρηγοράκη. Το αποχαιρέτησαν ο γιός του Τζώρτζης σκηνοθέτης και ο συνεργάτης των “Αρκαδικών Νέων” Γιώργος Βλάσης. Μετά το συνόδευσαν στη Ριτσώνα, όπου σύμφωνα με την επιθυμία του θανόντος έγινε η αποτεφρωσή του. Ο Νίκος Γρηγοράκης υπήρξε μια σημαντική προωπικότητα στον συγγραφικό χώρο της Τέχνης ενω η προσφορα του στην πόλη που γεννήθηκε την Τρίπολη είναι μοναδική και ανεκτίμητη.
Εκανε την πρώτη παρουσία του και άρχισε να γίνεται γνωστός στο κοινό της Τρίπολης το 1977 με την έκθεση ποιμενικών αντικειμένων που χρησιμοποιούσαν τα τελευταία εκατό χρόνια οι αρκάδες ποιμένες. (γκλιίτσες, κουδούνες, περιλαίμια ζών κλπ.) στα Εντευκτήρια του Φιλοτεχνικού Συλλόγου Τριπολης. Αμέσως μετά ασχολήθηκε με τα γύψινα γλυπτά και ακροκέραμα της εξωτερικής επιφάνειας του Μαλλιαροπουλείου Θεάτρου το κτήριο του οποίου βρισκόταν σε πλήρη εγκατάλειψη και υπήρχε κίνδυνος να χαθούν τα σχέδια των εξωτερικών διακοσμήσεων. Πράγματι μετά απολίγα χρόνια, μόλις ο Δήμος αποφάσισε να πάρει στα σοβαρά την ανααλαίωση του Θεάτρου ζήτησε απο το Γρηγοράκη τα ανάγλυφα(σχέδια) για να τα προσθέσει στο κτίριο. Παράλληλα έκανε και ενα μικρό συγγραφικό πόνημα για την ιστορία του Μαλλιαροπουλείου με φωτογραφίες. Μετα ασχολήθηκε με το συγγραφικό έργο αρχής γενομένης με την έκδοση και φιλοτέχνηση αρκαδικών ιστορικών ημερολογίων με σπάνιες φωτογραφίες των αγωνιστων του 1821.
Επειδή είχε σχέσεις με τη Μανή, εκ πατρός (Γρηγοράκηδες-Τζανετάκηδες) είχε ευαισθησίες με τα πρόσωπα του 1821. Με αφορμή το ιστορικό της Τριπολιτσάς μέσα στον Αγώνα της Επανάστασης αποτύπωνε τα ιστορικά κτίσματα της πόλης,όσα απ αυτά είχαν απομείνει. Ξεκίνησε να καταγράφει τους Περιστεριώνες για τους οποίους η Τρίπολη υπήρξε γνωστή, όπως και τα νεοκλασσικά κτίρια και τις λεπτομέρειες που τα χαρακτήριζαν. Πριν περάσει πολύς χρόνος έκανε την εμφανισή του με πρωτότυπες και μοναδικες παρουσιάσεις για πρώτη φορά, ίσως στην Ελλάδα, την Ελληνική Χαρακτική με Ελληνες καλλιτέχνες των δύο τελευταίων αιώνων. 60 βιβλία.
Επιθυμία του ήταν να γίνει Δημοτική Πινακοθήκη στην Τρίπολη στην οποία θα δώριζε εκατοντάδες πίνακες και πρωτότυπα χαρακτικά έργα. Η επιθυμία του αυτή δεν εκπληρώθηκε ποτέ. Ετσι μετάφερε απο την Κηφισιά την Γκαλερύ Τέχνης που είχε στο μεγάλο αρχοντικό σπίτι στο Ψυχικό που κληροδότησε απο το θείο Κωνσταντίνο Γεωργηακόπουλο Πρόεδρο του ΕΕΣ και τ. υπηρεσιακό πρωθυπουργό και συμπλήρωσε μια μοναδική συλλογή ιστορικών πινάκων συγγραφών κλπ. που διατηρούσε και για βιοποριστικούς λόγους. Η συλλογή αυτή διατηρήται επι της οδού Υακίνθου.
Για όσους τον γνώρισαν η μνημη του θα είναι πάντα ζωντανή ενώ το έργο του θα αξιολογηθεί στο μέλλον.
