Απ'τον εξώστη

Στο θέατρο, το εισιτήριο είναι πιο φθηνό στον εξώστη. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί.
Απ’ τον εξώστη βλέπεις τη σκηνή καλύτερα και τη δράση ολόκληρη. Βλέπεις το
σύνολο χωρίς να χάνεται η λεπτομέρεια. Βλέπεις τα επιμέρους να λειτουργούν στο
όλον, χωρίς να χρειάζεται να τα απομονώσεις και χωρίς να σε επηρεάζουν
περισσότερο απ’ όσο θα ‘πρεπε. Βλέπεις τα πάντα σαν ίσος προς ίσο. Απ’ τον
εξώστη, τίποτα δεν μπορεί να κρυφτεί.
Στον εξώστη ενός θεάτρου οι ψίθυροι μπορούν να φωλιάσουν ευκολότερα, όπως
και οι σκέψεις. Το τζιν παντελόνι μπορεί να καθίσει χωρίς να το στραβοκοιτάζουν
και τα παλιά παπούτσια δε νιώθουν άβολα. Γιατί ο εξώστης βοηθάει το μυαλό και
τη σκέψη να μην πιέζονται και αφήνει στην άκρη τα υπόλοιπα. Γιατί στον εξώστη ζει
καλύτερα η ελευθερία και κανείς δεν μπορεί να τη διώξει από εκεί. Άλλωστε, απ’
τον εξώστη, η κριτική ακούγεται πάντα δυνατότερα.
Κι αν δεν είναι σε θέατρο, ο εξώστης παντού παρέχει το ίδιο προνόμιο. Στον εξώστη
μιας καφετέριας, ο έρωτας ζει ελεύθερα. Στον εξώστη ενός νεοκλασικού, ο
πολιτικός μιλά ελεύθερα. Στον εξώστη ενός σπιτιού, ο γονιός καπνίζει ελεύθερα.
Απ’ τον εξώστη λοιπόν. Κάθε δεύτερη Παρασκευή. Ελεύθερα.

Κωνσταντίνος Σκιντζής